به قبرستان گذر کردم کم وبیش
بدیدم قبر دولتـــمند و درویــش 
نه درویش
بیکفن در خــاک رفته
نه دولتمند برده یک کفن بیش

بابا طاهر

مکن کاری که پا بر ســـنگت آیو
جهان با این فراخـی تنگت آیو 
چو فردا نامه
خوانان نامه خونند
تو وینی نامه‌ی خود ننگت آیو 

بابا طاهر

هر آنکس عاشق است از جان نترسد
یقیــــن از بند و از زنـــدان نترســـد
دل عـــاشـــــق بــود گــــرگ گرســـنـه
که گرگ از هی هی چوپان نترسد

بابا طاهر